Wspaniala epopeja ostatnich dni II wojny światowej w Europie: krwawy marsz Armii Czerwonej na Berlin i zdobycie stolicy III Rzeszy. Antony Beevor z epickim rozmachem przedstawia dzialania militarne, strategie najwyższych dowódców i gry polityków, a także dramat ludności cywilnej zamieszkującej tereny Rzeszy, przez które przetoczyla się ofensywa radziecka, w tym Prus Wschodnich, Pomorza Zachodniego i Śląska. Ostatni akt rozgrywa się w ruinach, piwnicach, bunkrach i schronach oblężonego Berlina. Zrekonstruowane na podstawie dokumentów z archiwów niemieckich, amerykańskich, francuskich, szwedzkich i bylych archiwów radzieckich sceny barbarzyństwa, fanatyzmu, pychy, tchórzostwa i glupoty przeplatają się z przykladami nadzwyczajnej odwagi, poświęcenia, dążenia do zachowania godności i przetrwania okrucieństw wojny. Tworzą one panoramiczny, wielostronny obraz tamtych dni, w których decydowaly się losy powojennej Europy.

Ta najnowsza książka Bogusława Wołoszańskiego znanego autora bestsellerów o tematyce II wojny światowej poświęcona jest największemu wrogowi Hitlera. To on stał za zamachem w Bürgerbräukeller w listopadzie 1939 roku, który przypisano stolarzowi Georgowi Elserowi. To w jego imieniu zaufany Walter Schellenberg prowadził w Sztokholmie tajne negocjacje z rządem brytyjskim. To on nie podjął akcji przeciwko spiskowcom Stauffenberga i nie zapobiegł dokonaniu zamachu 20 lipca 1944 roku, chociaż znał plany spiskowców. Heinrich Himmler, Reichsführer SS, szef Gestapo, niemieckiej policji i wywiadu. Człowiek, który zgromadził tak wielką władzę, że od najwyższego stanowiska w państwie dzieliło go tylko usunięcie Führera. I chciał tego dokonać. Dlatego w maju 1945 roku, gdy dostał się w ręce brytyjskie musiał umrzeć.

Najostrzejszym orężem i narzędziem polityki III Rzeszy były w latach 1933-1939 odbudowywane i sukcesywnie powiększane siły zbrojne - Wehrmacht - z którymi Hitler po serii "zwycięstw bez wojny", osiągniętych w drodze szantażu, ruszył jesienią 1939 roku na podbój Polski, a potem świata. I chociaż nie można negować roli wojny psychologicznej, propagandy i dywersji, prowadzonej przez różnego rodzaju V kolumny, to o możliwości rozpętania wojny i terytorialnej ekspansji Niemiec zdecydowało stworzenie w latach 1933-1939 liczebnie wielkich, wyposażonych w nowoczesną broń i doktrynę wojenną, wyszkolonych i psychologicznie umotywowanych sił zbrojnych.